ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി ഈ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മനുഷ്യരുടെ ശാരീരികവും മാനസികവും ആത്മീയവുമായ ജീവിതത്തെയും ആരോഗ്യത്തെയും ഒരു ശാസ്ത്രവും തത്ത്വചിന്തയും എന്ന നിലയിൽ ക്ലാസിക്കൽ യോഗ സ്വാധീനിക്കുന്നു. ശ്രീ അരബിന്ദോ (1872 – 1950), ആചാര്യ വിനോബ ഭാവെ (1895 – 1982) തുടങ്ങിയ ഇന്ത്യയിലെ പല മഹത്തായ ചിന്തകരുടെയും പഠിപ്പിക്കലുകളിലും ആശയങ്ങളിലും യോഗ എന്ന ആശയവും അതിന്റെ നിർവചനവും സമീപ ദശകങ്ങളിൽ പാശ്ചാത്യ മനസ്സുകളെപ്പോലും സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. തത്ഫലമായി, യോഗ, പുരാതന ഇന്ത്യൻ ജ്ഞാനത്തിന് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഉത്സാഹികളുണ്ട്.
പ്രാചീന കാലത്ത്, ശാരീരിക ആരോഗ്യത്തിനായുള്ള ഫിറ്റ്നസ് രീതിയെക്കാളും സമാധാനവും പ്രബുദ്ധതയും കൈവരിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഉപകരണത്തെക്കാളും വളരെ കൂടുതലാണ് യോഗ. എന്നാൽ ആധുനിക വിശ്വാസികളും പ്രാക്ടീഷണർമാരും യോഗയെ ശരീരത്തിന്റെയും മനസ്സിന്റെയും സന്തുലിതാവസ്ഥ കൊണ്ടുവരുന്ന ഒരു പരിശീലനമായി കണക്കാക്കുന്നു, അത് ഊർജ്ജസ്വലമായ ഒരു ജീവജാലത്തിന് കാരണമായി.
അങ്ങനെ ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഈ സമ്പ്രദായം മുളപൊട്ടി, ബുദ്ധമതത്തിനു മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ വിശുദ്ധ സംസ്കൃത ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ യോഗയുടെ ഉത്ഭവം നമുക്ക് കണ്ടെത്താനാകും. യോഗാഭ്യാസത്തിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള ദാർശനിക ആശയങ്ങൾ ഉപനിഷത്തുകളിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ കേന്ദ്ര തത്വങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്ന വേദങ്ങളുടെ ഒരു പ്രധാന വിഭാഗമാണ് അവ. യോഗയുടെ ചരിത്രപരമായ വശം പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുക.
